Magazyn „Billboard” – podstawowe informacje

„Billboard” to tytuł wydawanego co tydzień najpopularniejszego amerykańskiego magazynu poświęconego przemysłowi muzycznemu. Powszechnie uważa się, iż „Billboard” najlepiej odzwierciedla to, co faktycznie dzieje się w danym czasie w muzyce, a prezentowane w nim informacje uchodzą za wyjątkowo rzetelne i bezstronne. Najistotniejsze jednak jest to, że w magazynie publikowane są zestawienia najpopularniejszych w Stanach Zjednoczonych utworów oraz albumów. Układa się je według różnych kryteriów – jednym z podstawowych jest kryterium gatunku muzycznego.

Najważniejsze zestawienia magazynu „Billboard” to:

1) lista The Billboard Hot 100, która cotygodniowo (bez podziału na gatunki) prezentuje ranking 100 piosenek cieszących się największą w danym czasie popularnością w USA,
2) lista The Billboard 200, notująca 200 najlepiej sprzedających się w USA na przestrzeni danego tygodnia w albumów.

Pierwszy numer magazynu, wówczas pod nazwą „Billboard Advertising”, wydano w 1894 r. w Cincinnati, a zawartość pisma w tamtym okresie miała niewiele wspólnego z muzyką. Tematyka magazynu wielokrotnie ulegała modyfikacjom – początkowo publikowano w nim plakaty reklamowe, później zaś więcej miejsca poświęcano wydarzeniom rozrywkowym, w tym m.in. cyrkowym czy karnawałowym. Dopiero w latach 30. XX wieku wraz z rozwojem muzyki, a w głównej mierze dzięki popularyzacji szaf grających, „Billboard” rozpoczął regularną publikację muzycznych zestawień. W latach 50. XX w. zaczęto w nim pisać również o przemyśle telewizyjnym, zamieszczając m.in. rankingi popularności telewizyjnych programów. Aż do roku 1961 kontynuowano informowanie o szeroko pojmowanej rozrywce, by ostatecznie przenieść te zagadnienia do nowo utworzonego pisma o nazwie „Amusement Business”. Dla wydarzeń telewizyjnych również stworzone zostało osobne pismo. W ten oto sposób od 1961 r. magazyn „Billboard” już w całości poświęcony był przemysłowi muzycznemu, a od 2005 r. rozszerzono jego przedmiot zainteresowania na wszelkie formy rozrywki cyfrowej oraz tej związanej z telefonią komórkową.

Obecnie „Billboard” w ciągu tygodnia publikuje ponad 100 różnego typu list. Wśród zestawień, w których piosenki układa się bez ich podziału na gatunki muzyczne, wyróżniamy:
a) listy uwzględniające zarówno sprzedaż singli, jak i częstotliwość emisji piosenek w stacjach radiowych:
Hot 100,
Bubbling Under Hot 100 Singles – lista 25 nagrań, które nie zmieściły się w głównym notowaniu Hot 100,
Heatseekers Songs – zestawienie 50 piosenek nowych artystów, którym nie udało się jak dotąd dotrzeć do czołowej pięćdziesiątki listy Hot 100, a jeżeli już sytuacja taka zaistnieje, kolejne single tych wykonawców nie będą brane pod uwagę przy układaniu kolejnych zestawień Heatseekers Songs;

b) listy uwzględniające liczbę odbiorców nagrań emitowanych w amerykańskich stacjach radiowych:
Radio Songs – lista 75 utworów radiowych, które cieszą się największą ilością słuchaczy; 1 z 3 komponentów listy Hot 100;

c) listy uwzględniające wyłącznie sprzedaż fizyczną singli:
Hot Singles Sales – zestawienie, w którym piosenki ułożone są kolejno zgodnie z liczbą sprzedanych egzemplarzy każdego (wypuszczonego na amerykański rynek) singla; 1 z 3 komponentów listy Hot 100;

d) listy uwzględniające wyłącznie sprzedaż internetową piosenek (tzw. „digital sales”):
Digital Songs – zestawienie 75 piosenek, które charakteryzują się największą liczbą legalnych pobrań dokonanych za pomocą internetu; 1 z 3 komponentów listy Hot 100,
Hot Digital Tracks – zestawienie 75 piosenek najczęściej pobieranych przez internet; różnica względem Digital Songs polega na tym, iż każda inna wersja danej piosenki (np. jej remiks) liczona jest osobno, jakby była oddzielnym nagraniem.

Pozostałe zestawienia odnoszą się zasadniczo do konkretnych gatunków muzycznych. Wyróżniamy więc listy z muzyką pop, rock, dance, R&B/hip-hop oraz country, a także z jazzem, muzyką chrześcijańską, latynoską, reggae, world music czy new age. Istnieją również notowania najpopularniejszych dzwonków telefonicznych, wideoklipów oraz zestawienia międzynarodowe (np. kanadyjskie czy europejskie). Nie zapomniano nawet o notowaniach sprzedaży albumów ze ścieżkami dźwiękowi z filmów, z piosenkami dla dzieci, z muzyką klasyczną czy chociażby z piosenkami świątecznymi. Powstały ponadto listy najlepiej sprzedających się gier wideo, kaset wideo i płyt DVD.

1 marca 1991 r. doszło do swoistej rewolucji – od tego dnia zaczęto korzystać z nowego systemu informacyjnego o nazwie Nielsen SoundScan, dzięki któremu magazyn „Billboard” otrzymuje dokładniejsze dane na temat sprzedaży. System ten uwzględnia informacje podane przez ok. 14 tysięcy punktów sprzedaży znajdujących się na terenie USA i Kanady. Wcześniej „Billboard” szacował wyniki sprzedaży, korzystając z metody telefonicznej, co dawało pewne pole do nadużyć. Sposób uzyskiwania informacji zgodnie z nowym systemem charakteryzuje się większą rzetelnością i w praktyce sprawdza się nieco lepiej niż ten poprzedni. Pierwsze notowanie Hot 100, uwzględniające system Nielsen SoundScan, pojawiło się 30 listopada 1991 r. Jeżeli zaś chodzi o notowanie The Billboard 200, tą datą był 25 maja 1991 r. Również Recording Industry Association of America (RIAA) szacuje wyniki sprzedaży, przyznając dodatkowo wyróżnienia za sprzedaż odpowiedniej ilości egzemplarzy danej płyty czy singla (tzw. złota, platynowa lub diamentowa płyta). Sporym minusem jest jednak to, iż organizacja RIAA, przyznając swoje certyfikaty, korzysta z danych podanych jej przez wytwórnie płytowe, nie wykorzystując nigdy informacji zebranych za pomocą systemu Nielsen SoundScan, a wiadomym jest, że wytwórniom płytowym nie zawsze należy ufać.

Zachęcam do odwiedzenia oficjalnej strony magazynu: www.billboard.com.