Zapraszam na drugą część cyklu dedykowanego singlom, które na oficjalnej brytyjskiej liście przebojów, The UK Singles Chart, dotarły maksymalnie do miejsca 2. W tej odsłonie cyklu piszę o singlach: Jan Hammer „Crockett’s theme”, Ace Of Base „The sign”, Annie Lennox „No more »I love you’s«”, East 17 feat. Gabrielle „If you ever” i Eminem feat. Rihanna „Love the way you lie”.
Część pierwsza: przeczytaj → Michael Jackson „You rock my world” (2001), U2 „Hold me, thrill me, kiss me, kill me” (1995), Stardust „Music sounds better with you” (1998), True Steppers & Dane Bowers feat. Victoria Beckham „Out of your mind” (2000), Kylie Minogue „Confide in me” (1994).
- Jan Hammer „Crockett’s theme” (1987)
– utwór wykorzystany w serialu „Policjanci z Miami” („Miami Vice”),
– singiel promujący soundtrack „Miami Vice II” oraz album „Escape from television” (1987) urodzonego w Pradze Jana Hammera,
– tytuł utworu odwołuje się do postaci Jamesa Crocketta odgrywanej w serialu przez Dona Johnsona,
– debiut na #36 w notowaniu z 13.09.1987 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz czwarty (z pięciu) był wtedy singiel „Never gonna give you up” Ricka Astleya (najlepiej sprzedający się singiel roku),
– #2 osiągnięte w szóstym tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „You win again” Bee Gees, który na #1 spędził łącznie 4 tygodnie,
– 6 tygodni w top 10 (#6 → #5 → #4 → #2 → #4 → #9),
– 12 tygodni w top 100,
– trzydziesty trzeci najlepiej sprzedający się singiel roku,
– reedycja z 1991 r., której stronę B stanowił motyw muzyczny z serialu „Chancer”, dotarła maksymalnie do #47 (6 tygodni w top 100),
– wydana w 2006 r. (i promowana w polskich stacjach radiowych) odświeżona wersja tego utworu, w której gościnnie pojawia się raper i wokalista TQ, nie była notowana w top 100 (posłuchaj),
– w top 10 listy notowany był jeszcze 1 singiel Jana Hammera – „Miami Vice theme” (max #5, 1985).
- Ace Of Base „The sign” (1994)
– singiel promujący reedycję debiutanckiego albumu szwedzkiego kwartetu pt. „Happy nation” (wydaną w 1993 r. z podtytułem „U.S. version”),
– debiut na #7 w notowaniu z 20.02.1994 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „Without you” Mariah Carey,
– #2 osiągnięte w drugim tygodniu na liście (zobacz) i utrzymane tydzień później (zobacz) → „numerem jeden”, odpowiednio: po raz trzeci i czwarty, był wtedy singiel „Without you” Mariah Carey, który na #1 spędził łącznie 4 tygodnie (i był szóstym bestsellerem roku),
– powrót na #2 w piątym tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „Doop” holenderskiej grupy Doop, który na #1 spędził łącznie 3 tygodnie (i był dziesiątym bestsellerem roku),
– 9 tygodni w top 10 (#7 → #2 → #2 → #3 → #2 → #3 → #5 → #5 → #10),
– 16 tygodni w top 100,
– jedenasty najlepiej sprzedający się singiel roku,
– dodatkowo Ace Of Base na swoim koncie mają 1 brytyjski „numer jeden” w postaci singla „All that she wants” (3 tygodnie na #1 wiosną 1993 r.) oraz 3 inne single notowane w top 10: „Don’t turn around” (max #5, 1994), „Life is a flower” (max #5, 1998), „Cruel summer” (max #8, 1998).
- Annie Lennox „No more »I love you’s«” (1995)
– pierwszy singiel z drugiego solowego albumu Szkotki pt. „Medusa” (1995), na którego tracklistę składało się 10 (a w Japonii 11) coverów,
– cover singla brytyjskiego duetu The Lover Speaks (max #58, 1986) (posłuchaj),
– debiut na #2 w notowaniu z 12.02.1995 r. (zobacz); #2 utrzymane tydzień później (zobacz) → „numerem jeden”, odpowiednio po raz trzeci i czwarty, był wtedy singiel „Twink twice” Céline Dion, który na #1 spędził łącznie 7 tygodni (i był trzydziestym czwartym bestsellerem roku 1994 oraz piątym bestsellerem roku 1995),
– 4 tygodnie w top 10 (#2 → #2 → #4 → #6),
– 16 tygodni w top 100,
– najwyżej notowany solowy singiel Lennox na liście,
– do top 10 dotarły jeszcze 3 inne jej single: „Why” (max #5, 1992), „Walking on broken glass” (max #8, 1992), „Little bird”/„Love song for a vampire” (max #3, 1993, singiel z podwójną stroną A),
– ponadto jako połowa duetu Eurythmics Lennox miała 9 singli notowanych w top 10 listy, w tym 1 „numer jeden” („There must be an angel (playing with my heart)”) oraz 1 „numer dwa” („Sweet dreams (are made of this)”).
- East 17 feat. Gabrielle „If you ever” (1996)
– pierwszy singiel z pierwszej kompilacji przebojów brytyjskiego boysbandu East 17, którą wydano pod tytułem „Around the world hit singles: the journey so far” (1996),
– czwarty singiel z drugiego albumu Gabrielle pt. „Gabrielle” (1996) (bonus track na brytyjskim wydaniu),
– cover singla „If I ever fall in love” amerykańskiego boysbandu Shai (1992), który był wielkim przebojem w USA (8 tygodni na #2 na The Billboard Hot 100), za to na The UK Singles Chart dotarł tylko do #36 (posłuchaj),
– debiut na #2 w notowaniu z 27.10.1996 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „Say you’ll be there” Spice Girls, który na #1 spędził łącznie 2 tygodnie,
– 6 tygodni w top 10 (#2 → #3 → #3 → #8 → #10 → #10),
– 18 tygodni w top 100,
– osiemnasty najlepiej sprzedający się singiel roku,
– na liście East 17 wyżej notowani byli tylko ze „Stay another day” (#1 przez 5 tygodni na przełomie 1994 i 1995 r.), a Gabrielle z 2 utworami, tj. z debiutanckim singlem „Dreams” (#1 przez 3 tygodnie w 1993 r.) oraz z samplującym przebój „Knockin’ on heaven’s door” Boba Dylana singlem „Rise” (#1 przez 2 tygodnie w 2000 r.),
– to jedyny singiel obu artystów, który na liście zatrzymał się na #2.
- Eminem feat. Rihanna „Love the way you lie” (2010)
– drugi singiel z albumu Eminema pt. „Recovery” (2010) z cieszącym się bardzo dużym zainteresowaniem na YouTube teledyskiem w reżyserii Josepha Kahna, w którym pozostających w burzliwej relacji kochanków odgrywają: Megan Fox i Dominic Monaghan,
– debiut na #7 w notowaniu z 27.06.2010 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz pierwszy (z dwóch) był wtedy singiel „California gurls” Katy Perry feat. Snoop Dogg,
– #2 osiągnięte w piątym tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” był wtedy singiel „We no speak Americano” Yolanda Be Cool & DCUP (#1 przez 1 tydzień),
– powrót na #2 w ósmym tygodniu na liście (zobacz); #2 utrzymane przez 2 kolejne tygodnie (zobacz tutaj i tu) → „numerami jeden” były wtedy kolejno single: „Club can’t handle me” Flo Rida feat. David Guetta (& Nicole Scherzinger), „Green light” Roll Deep i „Dynamite” Taio Cruz (wszystkie przez 1 tydzień),
– 14 tygodni w top 10 (#7 → #6 → #4 → #3 → #2 → #4 → #4 → #2 → #2 → #2 → #4 → #7 → #6 → #6),
– 59 tygodni w top 100,
– najlepiej sprzedający się singiel roku → nakład w samym 2010 r.: 854 144 kopie (w całości w sprzedaży cyfrowej),
– 1 ze 166 singli (stan na dzień 28 sierpnia 2016 r.), które w Wielkiej Brytanii rozeszły się w nakładzie (sprzedaż fizyczna i cyfrowa, bez streamingowego ekwiwalentu sprzedaży) przekraczającym 1 mln kopii → aktualnie Eminem ma 2 takie utwory (drugi: „Lose yourself”), a Rihanna – 4 (pozostałe: „Only girl (in the world)”, „We found love”, „Diamonds”),
– jedyny singiel w historii The UK Singles Chart, który zyskał miano bestsellerowego singla roku, mimo że nigdy nie był „numerem jeden” na liście,
– późniejszy wspólny singiel Eminema i Rihanny, „The monster”, przez 1 tydzień był „numerem jeden” na liście (w listopadzie 2013 r. – zobacz), a w top 10 spędził 12 tygodni.
nagłówek – fot. kadr z teledysku: Ace Of Base „The sign” (youtube.com)