Zapraszam na czwartą odsłonę cyklu dedykowanego singlom, które na oficjalnej brytyjskiej liście przebojów, The UK Singles Chart, dotarły maksymalnie do miejsca 2. W tej części cyklu piszę o singlach: Marillion „Kayleigh”, M People „Moving on up”, Bon Jovi „Always”, Mariah Carey „We belong together” i La Roux „In for the kill”.
Część pierwsza: przeczytaj → Michael Jackson „You rock my world” (2001), U2 „Hold me, thrill me, kiss me, kill me” (1995), Stardust „Music sounds better with you” (1998), True Steppers & Dane Bowers feat. Victoria Beckham „Out of your mind” (2000), Kylie Minogue „Confide in me” (1994).
Część druga: przeczytaj → Jan Hammer „Crockett’s theme” (1987), Ace Of Base „The sign” (1994), Annie Lennox „No more »I love you’s«” (1995), East 17 feat. Gabrielle „If you ever” (1996), Eminem feat. Rihanna „Love the way you lie” (2010).
Część trzecia: przeczytaj → Tears For Fears „Everybody wants to rule the world” (1985), Londonbeat „I’ve been thinking about you” (1990), Pet Shop Boys „Go West” (1993), Toni Braxton „Breathe again” (1994), James Morrison feat. Nelly Furtado „Broken strings” (2008).
- Marillion „Kayleigh” (1985)
– pierwszy singiel z koncepcyjnego albumu brytyjskiej grupy Marillion pt. „Misplaced childhood” (1985),
– debiut na #15 w notowaniu z 12.05.1985 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „19” Paula Hardcastle, który na #1 spędził łącznie 5 tygodni (i był czwartym bestsellerem roku),
– #2 osiągnięte w piątym tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” po raz pierwszy z dwóch był wtedy charytatywny singiel „You’ll never walk alone” projektu The Crowd nagrany dla ofiar pożaru na stadionie w Bradford City, który wybuchł 11.05.1985 r.,
– 7 tygodni w top 10 (#7 → #4 → #3 → #2 → #4 → #7 → #10),
– 14 tygodni w top 100,
– trzydziesty drugi najlepiej sprzedający się singiel roku,
– zespół ma na swoim koncie jeszcze 3 inne single notowane w top 10 listy: „Lavender” (max #5), „Incommunicado” (max #6), „You’re gone” (max #7),
– „Kayleigh” jest najdłużej oraz najwyżej notowanym singlem Marillion na liście.
- M People „Moving on up” (1993)
– drugi singiel z „Elegant slumming” (1993), czyli nagrodzonego Mercury Prize drugiego albumu brytyjskiej grupy M People z Heather Small na wokalu,
– debiut na #4 w notowaniu z 19.09.1993 r. (zobacz) z wysokim (jak na utwór notowany poza top 3) tygodniowym wynikiem sprzedaży – ok. 118 tys. kopii → „numerem jeden” po raz pierwszy był wtedy singiel „Boom! shake the room” projektu DJ Jazzy Jeff & The Fresh Prince współtworzonego przez Willa Smitha, który na #1 spędził łącznie 2 tygodnie,
– #2 osiągnięte tydzień później (zobacz) z tygodniowym wynikiem sprzedaży rzędu 121 tys. kopii → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy wspomniany wyżej singiel „Boom! shake the room”,
– 5 tygodni w top 10 (#4 → #2 → #3 → #5 → #5),
– 11 tygodni w top 100,
– trzydziesty szósty najlepiej sprzedający się singiel roku,
– zespół ma w dorobku 10 singli notowanych w top 10 – ostatnim z nich jest: „Angel St” (1998, max #8), ale to „Moving on up” pozostaje tym najwyżej notowanym,
– działając jako solistka, Heather Small nie była notowana w top 10 z własnym utworem, choć w 1997 r. na #1 zameldował się wykonywany przez wielu artystów charytatywny singiel „Perfect day” (z repertuaru Lou Reeda), w którym słychać głos Small (czwarty bestseller roku 1997).
- Bon Jovi „Always” (1994)
– pierwszy singiel z kompilacji przebojów amerykańskiego zespołu Bon Jovi pt. „Cross road” (1994),
– utwór promowany teledyskiem z filmową obsadą – wystąpiły w nim aktorki: Carla Gugino i Keri Russell, którym partnerowali: Jack Noseworthy i Jason Wiles,
– debiut na #5 w notowaniu z 18.09.1994 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „Saturday night” Whigfield, który na #1 spędził łącznie 4 tygodnie (i był drugim bestsellerem roku),
– #2 osiągnięte w trzecim tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” po raz czwarty był wtedy wspomniany wyżej singiel „Saturday night”,
– po 3 tygodniach powrót na #2 na 2 kolejne tygodnie (zobacz tutaj oraz tu) → „numerem jeden”, odpowiednio: po raz drugi i trzeci, był wtedy singiel „Baby come back” Pato Bantona nagrany z dwoma członkami grupy UB40, który na #1 spędził łącznie 4 tygodnie (i był czwartym bestsellerem roku),
– 11 tygodni w top 10 (#5 → #3 → #2 → #3 → #4 → #3 → #2 → #2 → #4 → #9 → #10),
– 23 tygodnie w top 100,
– siódmy najlepiej sprzedający się singiel roku,
– „Always” jest najwyżej notowanym (i drugim najdłużej notowanym) singlem Bon Jovi na liście,
– w top 10 listy zespół umieścił jeszcze 17 innych utworów, m.in.: „Livin’ on a prayer” (max #4, ale za to 37 tygodni na liście) – pierwszy singiel grupy notowany w top 10 i jedyny spośród singli wydanych w latach 80., „Keep the faith” (max #5), „It’s my life” (max #3) czy „Have a nice day” (max #6),
– po raz ostatni w top 10 listy zespół notowany był w 2006 r. z „Who says you can’t go home” (max #5),
– za to do top 10 listy nie udało się dotrzeć takim przebojom, jak: „You give love a bad name” (max #14), „Bad medicine” (max #17) czy „Bed of roses” (max #13).
- Mariah Carey „We belong together” (2005)
– drugi singiel z albumu Amerykanki pt. „The emancipation of Mimi” (2005),
– utwór promowany wyreżyserowanym przez Bretta Ratnera teledyskiem, w którym obok Mariah główne role męskie zagrali dwaj znani aktorzy: Eric Roberts oraz Wentworth Miller – wideo stanowi kontynuację historii, w którą wprowadza nas teledysk do „It’s like that”, tj. pierwszego singla ze wspomnianego albumu wokalistki,
– debiut na #2 w notowaniu z 10.07.2005 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz trzeci był wtedy singiel „Ghetto gospel” 2Paca i Eltona Johna, który na #1 spędził łącznie 3 tygodnie,
– po spadku na #3 tydzień później powrót na #2 (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „You’re beautiful” Jamesa Blunta, który na #1 spędził łącznie 5 tygodni (i był czwartym bestsellerem roku),
– 6 tygodni w top 10 (#2 → #3 → #2 → #5 → #7 → #9),
– 26 tygodni w top 100,
– dwudziesty najlepiej sprzedający się singiel roku,
– Mariah Carey ma na swoim koncie 25 utworów notowanych w top 10 listy, w tym: 3 „numery jeden” („Without you”, „Against all odds (take a look at me now)” – wydane jako duet z Westlife, „Everybody hurts” – nagrane z innymi artystami w ramach charytatywnego projektu Helping Haiti), 3 „numery dwa” („I’ll be there” – duet z Treyem Lorenzem, „All I want for Christmas is you”, opisywane „We belong together”) oraz 4 „numery trzy” („Endless love” – duet z Lutherem Vandrossem, „Always be my baby”, „Honey”, „I know what you want” – kolaboracja z Busta Rhymesem i jego Flipmode Squad).
- La Roux „In for the kill” (2009)
– drugi singiel z albumu „La Roux” (2009), tj. długogrającego debiutu wówczas duetu, obecnie solowego projektu Elly Jackson,
– debiut na #11 w notowaniu z 22.03.2009 r. (zobacz) → „numerem jeden” po raz pierwszy był wtedy singiel „Poker face” Lady Gagi, który na #1 spędził łącznie 3 tygodnie (i był bestsellerem roku),
– #2 osiągnięte w piątym tygodniu na liście (zobacz) → „numerem jeden” po raz drugi był wtedy singiel „I’m not alone” Calvina Harris, który na #1 spędził łącznie 2 tygodnie,
– #2 utrzymywane przez 3 kolejne tygodnie (zobacz tutaj, tu oraz tu) → „numer jeden” przez cały ten czas był singiel o znamiennym tytule „Number 1” Tinchy Strydera i grupy N-Dubz, który na #1 spędził łącznie 3 tygodnie,
– 10 tygodni w top 10 (#7 → #4 → #2 → #2 → #2 → #2 → #3 → #6 → #7 → #10),
– 50 tygodni w top 100,
– szósty najlepiej sprzedający się singiel roku (670 390 kopii w samym 2009 r.),
– mimo że następny singiel La Roux, „Bulletproof”, dotarł już do #1 na liście (#1 przez 1 tydzień, 7 tygodni w top 10), w rocznym rozrachunku wypadł gorzej od poprzednika – był dwudziestym czwartym bestsellerem roku,
– późniejsze single La Roux nie zdołały już dotrzeć do top 10 listy.
nagłówek – fot. kadr z teledysku: Bon Jovi „Always” (czeshop.com)