Ciekawostki #15: „numery jeden” w USA i w Wielkiej Brytanii w tym samym czasie + brytyjskie „numery jeden” w USA (1990-2010)

  • Lista utworów, które okupowały 1. miejsce w USA i Wielkiej Brytanii w tym samym czasie

Wbrew pozorom stosunkowo rzadko zdarza się, aby Amerykanie i Brytyjczycy pokochali to samo nagranie w tym samym czasie. Często ta niezgrana w czasie sympatia jest wynikiem różniących się terminów wydania singla w USA i Wielkiej Brytanii. Wielokrotnie jednak, nawet mimo pojawienia się singla w podobnym czasie na obu terytoriach, jego popularność w którymś z krajów jest zauważalnie mniejsza. Oto lista utworów, które okupowały 1. miejsce w USA i Wielkiej Brytanii w tym samym czasie:

– The Beatles „Can’t buy me love” (1964)
– The Beatles „A hard day’s night” (1964)
– The Beatles „I feel fine” (1964 /1965)
– The Beatles „We can work it out” (1966)
– The Beatles „Paperback writer” (1966)
– The Monkees „I’m a believer” (1967)
– The Beatles „Hello, goodbye” (1967/1968)
– The Beatles „Get back” (1969)
– Simon & Garfunkel „Bridge over troubled water” (1970)
– Rod Stewart „Maggie May” (1971)
– Elton John feat. Kiki Dee „Don’t go breaking my heart” (1976)
– Men At Work „Down under” (1983)
– Bryan Adams „(Everything I do) I do it for you” (1991)
– Whitney Houston „I will always love you” (1992/1993)
– Michael Jackson „You are not alone” (1995)
– Hanson „MMMBop” (1997)
– Puff Daddy feat. Faith Evans & 112 „I’ll be missing you” (1997)
– Elton John „Something about the way you look tonight”/”Candle in the wind 1997” (1997)
– Céline Dion „My heart will go on” (1998)
– Christina Aguilera, Lil’ Kim, Mya & P!nk „Lady Marmalade” (2001)
– Eminem „Lose yourself” (2002)
– Beyoncé „Crazy in love” (2003)
– Rihanna feat. Jay-Z „Umbrella” (2007)
– Rihanna „Take a bow” (2008)
– Coldplay „Viva la vida” (2008)
– Katy Perry „I kissed a girl” (2008)
– Lady Gaga feat. Colby O’Donis „Just dance” (2009)
– Flo Rida feat. Ke$ha „Right round” (2009)
– Lady Gaga „Poker face” (2009)
– The Black Eyed Peas „Boom boom pow” (2009)
– The Black Eyed Peas „I gotta feeling” (2009)

Jak widać, w ostatnich 2 latach znacznie częściej dochodzi do sytuacji, gdy jakiś utwór jest najpopularniejszym nagraniem po obu stronach Atlantyku jednocześnie.

fot. okładka singla: Rihanna feat. Jay-Z „Umbrella” (spotify.com)

  • Lista brytyjskich singli, które w okresie od stycznia 1990 r. do marca 2010 r. dotarły do 1. pozycji w USA

Dowodem na nasilające się rozbieżności między brytyjskim a amerykańskim rynkiem muzycznym jest również lista utworów wykonywanych przez brytyjskich artystów, które dotarły na szczyt amerykańskiej listy przebojów – The Billboard Hot 100. W latach 60., 70. i 80. XX w. bardzo często zdarzało się, że to Brytyjczycy przewodzili amerykańskim notowaniem. W ostatnich 20 latach sztuka ta udała się jednak tylko 15 brytyjskim utworom (10 z nich to single z lat 90.).

Oto lista brytyjskich singli, które w okresie od 1990 r. do marca 2010 r. dotarły do 1. pozycji w USA:

– Maxi Priest „Close to you” (1990)
– George Michael „Praying for time” (1990)
– EMF „Unbelievable” (1991)
– George Michael & Elton John „Don’t let the sun go down on me” (1992)*
– Right Said Fred „I’m too sexy” (1992)
– UB40 „Can’t help falling in love” (1993)*
– Bryan Adams, Rod Stewart & Sting „All for love” (1994)
– Seal „Kiss from a rose” (1995)
– Spice Girls „Wannabe” (1997)*
– Elton John „Something about the way you look tonight”/”Candle in the wind 1997” (1997)*
– James Blunt „You’re beautiful” (2006)*
– Leona Lewis „Bleeding love” (2008)*
– Coldplay „Viva la vida” (2008)*
– Jay Sean (feat. Lil Wayne) „Down” (2009)
– Taio Cruz (feat. Ludacris) „Break your heart” (2010)*

Dodatkową ciekawostką jest z pewnością to, że aż 7 powyższych tytułów, chociaż znalazło się na szczycie listy amerykańskiego „Billboardu”, nie zdołało dokonać tego na rodzimym rynku muzycznym. Utwory, które były „numerami jeden” także w Wielkiej Brytanii oznaczyłem gwiazdką. Szczególnie mało pomyślny był dla Brytyjczyków okres od końca 1997 r. do marca 2006 r., bowiem przez ponad 8 lat żaden brytyjski artysta nie zdołał nagrać przeboju, który wstrząsnąłby Ameryką na tyle, aby zameldować się na szczycie tamtejszej listy przebojów. Złą passę przerwał w 2006 r. James Blunt i od tego czasu kilku innym brytyjskim singlom udało się powtórzyć jego osiągnięcie. Wygląda na to, że Brytyjczycy znowu znaleźli patent na rozwiązanie problemu – chociaż do sukcesów chociażby z lat 80. jeszcze bardzo daleko.

Dwie uwagi:

– Wypada odnotować, że w Wielkiej Brytanii urodził się Jamajczyk, Ricardo „RikRok” Ducent, czyli „featuring” w singlu „It wasn’t me” Shaggy’ego (#1 na The Billboard Hot 100 w 2001 r.).

– Do powyższej listy szczęśliwców można ewentualnie dopisać Phila Collinsa i jego „Another day in paradise”, które na szczyt w USA trafiło wprawdzie w 1989 r., jednak przebywało na nim do stycznia 1990 r.