Ciekawostki #14: Budka Suflera, Céline Dion, Falco

Budka Suflera „Nic nie boli, tak jak życie”

Najlepiej sprzedającym się albumem w historii polskiej fonografii jest wydawnictwo „Nic nie boli, tak jak życie” Budki Suflera. Jest to jedenasty studyjny album zespołu. Wydany został nakładem wytwórni New Abra w 1997 r. (a połowa lat 90. XX w. była okresem niezwykle owocnym dla polskiej branży fonograficznej), promował go zaś ekstremalnie popularny w tamtym czasie przebój „Takie tango”. Sprzedaż albumu szacowana jest na ponad 1 milion egzemplarzy. Oczywiście należy zauważyć, iż uwzględniono tu wyłącznie legalną sprzedaż. Gdyby wziąć pod uwagę sprzedaż płyt i kaset pirackich, to prawdopodobnie miano najlepiej sprzedającego się wydawnictwa w Polsce przypadłoby w udziale „dziełu” którejś z discopolowych „gwiazd”. Niekiedy można spotkać się z poglądami, iż niektóre discopolowe kasety dzięki bazarowej sprzedaży osiągały nawet kilkumilionowe nakłady. Często odbywało się to jednak nielegalnie i – przede wszystkim – poza kontrolą organizacji monitorujących sprzedaż płyt i kaset, dlatego nie jest możliwe otrzymanie pełnych i rzetelnych wyników.

fot. okładka albumu: Budka Suflera „Nic nie boli, tak jak życie” (spotify.com)

 

Céline Dion „D’eux”

Najlepiej sprzedającym się francuskojęzycznym albumem w historii muzyki jest wydawnictwo „D’eux” Céline Dion. Wydany w 1995 r. krążek sprzedał się na świecie w liczbie ok. 9 milionów kopii, osiągając sukces również w tych krajach, w których albumy francuskojęzyczne cieszą się znikomym zainteresowaniem. We Francji „D’eux” zakupiło 4,4 miliona osób, a płyta przez 44 tygodnie z rzędu okupowała 1. miejsce tamtejszej listy bestsellerów płytowych (nawet pojawienie się na rynku kolejnego longplaya Céline Dion, anglojęzycznego „Falling into you”, nie zagroziło pozycji „D’eux”; nowe wydawnictwo Dion dotarło jednak na francuski szczyt w późniejszym terminie), spędzając na liście w sumie 137 tygodni. „D’eux” to pierwszy francuskojęzyczny krążek wyróżniony złotą płytą w Wielkiej Brytanii, która muzyki francuskiej wręcz nie toleruje. Dion sztuka ta udała się ponownie dzięki wydawnictwu „S’il suffisait d’aimer” i jest ona tym samym jedyną artystką śpiewającą po francusku, która może poszczycić się takim osiągnięciem. Z albumu „D’eux” pochodzi jeden z największych przebojów Céline, „Pour que tu m’aimes encore”. Piosenka zdobyła popularność także w Wielkiej Brytanii, docierając tam do 7. pozycji listy przebojów – The UK Singles Chart.

 

Falco „Rock me Amadeus”

Jedynym niemieckojęzycznym utworem, który dotarł na szczyt amerykańskiej listy przebojów, The Billboard Hot 100, jest wydany w 1986 r. singiel austriackiego (nieżyjącego już) wokalisty o pseudonimie Falco – „Rock me Amadeus”. Utwór był „numerem jeden” także w Wielkiej Brytanii. Kompozycja duetu producentów Bolland & Bolland pierwotnie pojawiła się na krążku „Falco 3” wydanym jeszcze w 1985 r., a inspiracją dla jej twórców był film Milosa Formana pt. „Amadeus”. Tytułowy Amadeus to oczywiście Wolfgang Amadeusz Mozart. Synthpopowe „Rock me Amadeus” spędziło na szczycie zestawienia „Billboardu” 3 tygodnie.

nagłówek – fot. okładka albumu: Céline Dion „D’eux” (itunes.apple.com)